مهاجرت

درود بر شما.

خوب عنوان گویای همه چیز است. مهاجرت به خاطر همه چی مخصوصا بچه ها. مغز هنگ میکنه از این همه فشار. مگه میشه مگه داریم. ول کنم برم؟ 

که چی ؟ چی از دست میدیم چی به دست میاریم. به هر کی میگیم میگه دستتون رو سر ما ولی ما خودمون سر در گم. بگذریم. هر چی سخت بگیری سخت تر میگذره.

تو تعطیلات فروردین تو همدان یکی از مصاحبه های کاریم به هدف خورد و گرفت. بله یه شرکت مهندسی به شدت به رزومه من علاقمند تا اینکه بعداز مصاحبه دوم به قرارداد تبدیل شد. تا اینجاش خوبه. از اینجا به بعدش میشه بحران. خوب حالا که شد چکار کنیم؟ دیگه باید از اینجا به بعد دل را زد به دریا و بدون اینکه به آینده فکر کنی فقط بری جلو. منم همین کار را کردم. مراحل بعدی که میشه مدارک سفارت و ویزا و سپس درد سر پیدا کردن خانه را یکی یکی با خانم به پیش بردیم.

الان که دیگه بلیط رو میزو و منتظر پرواز. میرم آلمان برای ادامه کار و زندگی خانوادگی. بچه ها هم بین خوشحالی و نگرانی موندن چون نگرانی های ما را هم دیدند. خداحافظی های دردناک با .....................................................

خلاصه داریم میریم. اونجا نوشته هام رو ادامه میدم.

تا نوشته بعدی